In het zuiden ligt Albanië en in het oosten ligt Griekenland. Dit weetje zou mij tweemaal bijblijven tijdens de vakantieweek door het Balkan-land. Maar dat was voor later. Eerst was de landing bij Skopje, net voor 12.00 uur, met vliegtuigmaatschappij Austrian Airlines een feit. Onze Engelssprekende gids Nikolay stond ons, een groepje van 24 reizigers, in de grote aankomsthal op te wachten. Tegen ons zou hij ook zijn eigen taal, Macedoniërs kunnen spreken, wat niemand zou kunnen verstaan. We waren immers in Noord-Macedonië. Ik kon mij redelijk goed verstaanbaar maken in het Engels, wat nu wel nodig was.  We waren inmiddels in hartje Skopje gestopt. Het Best Western Hotel waar we de eerste twee nachten zouden slapen lag op slechts 200 meter lopen van waar de touringcar stopte. De eerste instructies van Nikolay hadden we in de touringcar aangehoord. Ik was een beetje moe, ondanks dat ik thuis een aantal uren goed had geslapen. De eerste vlucht was al om 07.00 uur vertrokken naar Wenen, du

De lange treinreis naar de Duitse hoofdstad begon in mijn beleving pas echt op station Deventer. Rens en zijn vriend Paul kwamen vrolijk aangelopen op het lange perron. Voor hen was een kop stationskoffie wel nodig voor het instappen in de Intercitytrein naar Berlin Ostbahnhof. Ik wilde daarentegen het ontbijt een paar uur rustig laten inwerken. Michael en Tivian zouden we later ontmoeten in de volgende trein. Ze waren op station Amersfoort ingestapt. Rotonde met Grosse Stern Oude uitkijkpost bij Berlijnse muur     Doordat ik op een later tijdstip een zitplaats had geboekt, zat ik een paar coupés naar voren dan mijn andere vrienden. De witte trein met rode lijnband vertrok keurig op tijd en ging rechtstreeks naar Berlijn. Dat veranderde echter toen de machinist in een typische uitlegvorm de overstap op grensstation Bad Bentheim doorgaf. Dat betekende een andere en vrij gekozen zitplaats. Tot de Duitse hoofdstad kon ik na de overstap rustig met Michael kletsen. Bad Bentheim lag achter o

Op bedevaart gaan doe je niet zomaar. Ik ging op pad omdat ik dat al twee jaar eerder had afgesproken met mijn vriend. Dat was in een stationscafé op het Utrechtse Centraal station. Door de coronatijd is het uitgesteld, toch was het deze september weer mogelijk. Mijn vriend ging met zijn moeder en ik mengde mij alleen tussen de andere reizigers in de touringcar. En die stond bij het parkeerterrein aan de rand van Den Bosch. Ik besloot dicht bij de achterdeur te zitten, mijn vriend en zijn moeder namen plaats voorin de bus.  We zouden in de loop van de middag met het vliegtuig opstijgen richting het Franse Lourdes. De busrit naar het Maastrichtse vliegveld was nog twee uur verwijderd van mijn opstapplaats. Dat we niet zonder boekje het vliegtuig werden ingestuurd, werd duidelijk net voor we onze spulletjes moesten neerleggen op de zwarte bak. Het Lourdesboekje, boordevol interessante bedevaartsinformatie, kreeg ik van een reisleider in de hand gedrukt. Dit was toch wel een goed begin. N

Het begin van de stranddriedaagse was in de eerste week van augustus met mijn vriendin Beatka. Op de warme woensdag gingen we voor drie dagen naar Zandvoort aan Zee. Met net onder de 30 graden vertrokken we uit Rheden, mijn korte broek had ik vanochtend voor het strand aangetrokken. Hoe de zee eruit zou zien wisten we wel, hoeveel volk er zou zijn was een verrassing. De Sprinter die rechtstreeks van Amsterdam Centraal naar Zandvoort aan zee vertrekt zat propvol met badgasten, ik kon Beatka nauwelijks zien in het gangpad. De drukte zou een half uur staan betekenen, de zeelucht kon ons alleen maar tegemoet waaien als we bij het eindpunt zouden instappen. Rond twaalf uur stapten we nog niet puffend uit de trein, ik hoorde Beatka niet zeuren over de warmte, ze was misschien in andere gedachte. We moesten ons zien te vermaken voor we over twee uur konden inchecken bij ons hotel. Een uitkomst was de hoge wandelboulevard waarbij de langgerekte zee genoeg uitzicht bood. Het leek haast romantis